اهدای پلاسما فرآیندی حیاتی است که نقش مهمی در تولید داروها و درمان بیماری‌های مختلف دارد. پلاسما، بخش مایع خون، حاوی پروتئین‌هایی مانند آلبومین، ایمونوگلوبولین‌ها و فاکتورهای انعقادی است که برای درمان بیماری‌های نقص ایمنی، اختلالات انعقادی، سوختگی‌ها و بسیاری از بیماری‌های دیگر ضروری هستند.

اهدای پلاسما معمولاً از طریق فرآیندی به نام پلاسمافرز انجام می‌شود. در این روش، خون از یک بازو گرفته شده و از طریق دستگاهی عبور می‌کند که پلاسما را از سلول‌های خونی جدا می‌کند. سپس سلول‌های خونی به همراه محلول نمکی به بدن بازگردانده می‌شوند. این فرآیند معمولاً بین 45 دقیقه تا 1.5 ساعت طول می‌کشد.

اهدای پلاسما به طور کلی ایمن است. مراکز اهدای پلاسما معمولاً دستورالعمل‌های دقیقی را برای اهدای ایمن و راحت ارائه می‌دهند. همچنین، افراد اهدا کننده قبل از اهدای پلاسما مورد معاینه قرار می‌گیرند تا از سلامت آن‌ها و مناسب بودنشان برای اهدای پلاسما اطمینان حاصل شود. اهدای منظم پلاسما نه تنها به حفظ سلامت جامعه کمک می‌کند، بلکه می‌تواند منبع درآمدی نیز برای اهداکنندگان باشد، زیرا بسیاری از مراکز اهدای پلاسما به ازای هر بار اهدا، مبلغی را به اهداکنندگان پرداخت می‌کنند.

برای اهدای پلاسما، فرد باید شرایط خاصی داشته باشد. معمولاً سن اهداکننده باید بین 18 تا 65 سال باشد و وزن وی حداقل 50 کیلوگرم باشد. همچنین فرد باید از سلامت عمومی برخوردار باشد و بیماری‌های خاصی نداشته باشد.

پس از اهدای پلاسما، توصیه می‌شود که فرد مایعات بیشتری مصرف کند و از فعالیت‌های سنگین در همان روز خودداری نماید. معمولاً می‌توان هر 2 هفته یکبار پلاسما اهدا کرد، اما این بازه زمانی ممکن است در مراکز مختلف متفاوت باشد.